İsmail Ali Toprak

Mıstık zayıf, kibirli ve çelimsiz bir çocukmuş. Bir gün sabah evinde yataktayken Mıstık'ın yüzüne biraz makarna düşmüş çünkü o gün makarna yağmuru yağmış. Mıstık'ın evinde küçük bir delik olduğu için makarna yağmurunda yüzüne biraz makarna düşmüş. Mıstık makarnayı çok severmiş. Mıstık, demek yüzüme sen düştün, demiş.
Sonra yüzünden makarnaları alıp yemiş.
Yatağından kalkmış, elini yüzünü yıkamış, kahvaltısını yapmış. Sonra arkadaşlarının yanına gidip kibirli kibirli dünyada en güzel makarnayı ben yaparım, demiş.
Ahmet:
— Mıstık benim makarnam da güzel!
Mıstık:
— Hayır Ahmet benimki daha güzel!

Mıstık'ın arkadaşları üzülmüş. Bunu fark eden Mıstık arkadaşlarına bencillik ettiğini düşünmüş. O yüzden arkadaşlarından gidip özür dilemiş.
Mıstık:
— Özür dilerim arkadaşlar!
Mıstık'ın arkadaşları düşünmüşler, konuşmuşlar. Ve şöyle bir karar almışlar. Mıstık'ın özrünü kabul edeceklermiş. Ama ondan da bir söz alacaklarmış.
Mıstık'ın arkadaşları:
—Mıstık özrünü kabul ettik ama bir daha yapmayacağına söz ver. Tamam mı?
Mıstık:
—Tamam arkadaşlar, söz!
Demiş.
Arkadaşları Mıstık'ın özrünü kabul etmişler. Sonra hepsi mutluca oyunlar oynamışlar.